Pizza z jarmużem i kasztanami – najlepsza

Od czasu pierwszych blin gryczanych ośmieliłam się eksperymentować z drożdżami. Na razie eksperymentów nie było wiele, ale nie od razu Rzym zbudowanoJ.  Po blinach przyszła kolej na pizzę, w której się zakochałam od pierwszego czytania przepisu u Karoliny. Wiedziałam, że połączenie jarmużu, który zagościł w kilku nowych i kilku już udomowionych daniach w tym roku na naszym stole z uwielbianymi kasztanami musi być czymś wyjątkowym. I było, absolutnie było.

Podaję przepis prawie jak w oryginale, ze zmianami np. w zakresie rodzaju użytej mąki. Niemniej ja robiłam ze znacznie ograniczonych proporcji i dałam od siebie więcej kasztanów, jarmużu, a dodatkowo orzechy i parmezan.

Dodam tylko, że za pierwszym razem piekłam pizze na papierze do wypieków i wówczas prezentowały się znacznie lepiej niż na folii aluminiowej. Oczywiście pechowo zdjęcia robiłam właśnie z folią.

Przepis od Karoliny, a oryginalnie z książki "Hugh's Three Good Things (on a plate)".

Składniki na 3 średnie pizze: 

ciasto:

- 500 g mąki z pełnego przemiału typ 2000 – użyłam takiej orkiszowej;

- 1 płaska łyżeczka soli;

- 1 łyżeczka drożdży instant (użyłam drożdży żywych + odrobina ciepłej wody);

- 1 łyżka oliwy;

- ok. 300ml wody (lub ile mąka zabierze - trzeba wlewać porcjami, różne mąki potrzebują różne ilości wody);

dodatkowo:

 

- 200g jarmużu (waga bez zgrubiałych nerwów) – dałam co najmniej o połowę więcej;

- 400g puree z kasztanów, dałam o ok. 150 -200 g. więcej; 

- 3 średnie cebule – dałam duże cebule – pokrojone w półplastry;

- 3 ząbki czosnku – dałam 5 ząbków - posiekane;

- 25 g. masła lub oliwy – u mnie oliwa;

- 3 łyżki oliwy + nieco więcej do skropienia; 

- ok. 100ml wody;

- sól, pieprz;

oraz

- garść orzechów włoskich grubo posiekanych;

- potarty parmezan;

Wykonanie:

1. Ciasto: mąkę wymieszać z solą, drożdżami (jeśli żywe, to rozpuszczone w kilku łyżkach ciepłej wody). Następnie dodawać wodę wyrabiając cisto ręcznie przez ok. 10 minut. Ciasto początkowo będzie lepkie, ale nabierze sprężystości w miarę wyrabiania. Wyrobione ciasto umieścić w misce wysmarowanej oliwą, przykryć i zostawić w ciepłym miejscu, aż podwoi swoją objętość.

2.  Kasztany upiec w piekarniku, jeszcze gorące wyjąc ze skorupek, zostawić.

3. Jarmuż posiekać dość drobno usuwając zgrubiałe nerwy. Następnie obgotować go przez kilka minut w wodzie, odcedzić i przełożyć do misy z lodowatą wodą - zapobiegnie to dalszemu gotowaniu i utracie jędrności i koloru. Następnie odcedzić i odcisnąć nadmiar wody. 

4. Na patelni rozgrzać masło i oliwę (lub tylko oliwę). Dodać cebulę, lekko posolić i smażyć na małym ogniu przez ok. 10 minut. Dodać czosnek i smażyć  jeszcze 3 minuty. Ściągnąć z ognia i połowę cebuli przełożyć do malaksera, połowę wymieszać z jarmużem. 

5. Puree: Do malaksera z podsmażoną cebulą przełożyć kasztany, dodając ok. 100 ml wody po trochę.

6. Pizza: Piekarnik (najlepiej z kamieniem, albo przynajmniej z blaszką) rozgrzać do 250 C, albo do maksymalnej temperatury piekarnika.

Wyrośnięte ciasto przełożyć na posypany mąką blat, spłaszczyć rękoma, podzielić na 3 części i każdą lekko spłaszczyć po czym dać im odpocząć przez ok. 15 minut. (ja nie czekałam z uwagi na późną porę). Po tym czasie jedną porcję ciasta rozwałkować jak najcieniej. 

7. Wykończenie: Na placek położyć jedną trzecią puree z kasztanów i przykryć jedną trzecią jarmużu z cebulą. Posolić delikatnie, zmielić nieco pieprzu i skropić oliwą, opcjonalnie posypać orzechami włoskimi i parmezanem. Wsunąć do piekarnika i piec przez ok. kwadrans - ma się zarumienić, a część jarmużu może być nawet delikatnie przypalona.  Ja, żeby uniknąć tego zrumienienia, czy też trafniej określając przypalenia jarmużu, przykryłam pizzę na większość czasu papierem.

Powtórzyć czynności z pozostałymi dwiema porcjami ciasta, puree i jarmużu.

Pizzę zdążyłam zrobić 2 razy, potem nie było jarmużu, a i w końcu skończyły się w tesco kasztany.

Zrobiłam też wersję pizzy dla dzieci z puree kasztanowym bez cebuli, z odrobiną mascarpone, miodu i cynamonu, z bananami pokrojonymi w plastry.  Piekłam razem z nasza pizzą jarmurzową. Pycha!!!

 

Ta pizza smakowo w naszej małżeńskiej ocenie jest rewelacyjna. Jakkolwiek słysząc jakie składniki mają się znaleźć na cienkim osławionym cieście tak nieodmiennie kojarzonym z mozarellą, pomidorami, szynką…., można zrozumieć dystans w podejściu do tego dania. I ja go miałam, jednak mój pociąg do nowinek, a zarazem do wszystkiego co jest z jarmużem, kazał mi zaryzykować i nawet przełamać się  próbując sił w zagniataniu ciasta. Teraz wiem na pewno, że warto było zaryzykować, bo kasztany, jarmuż, orzechy świetnie się dogadująJ. Do tej pizzy będziemy wracać.