Ryba niby po grecku na ciepło z czosnkową cukinią i ziołowa quinoa

Dawno nie dodawałam żadnego przepisu na ryby, ale to bynajmniej nie oznacza, że rzadziej się u nas pojawiają.

Zatem dziś ryba w nowej odsłonie z dodatkiem warzyw korzeniowych i nie tylko. Ryba smakowała nam bardzo, a na talerzach prezentowała się pięknie. Nasze wszelkie zmysły zostały zaspokojone.

Składniki:

- 2 filety białej ryby – skropione sokiem z cytryny, oprószona solą i pieprzem;

- cebula - pokrojona w pół plastry;

- 2 ząbki czosnku - posiekane;

- marchewka lub ½ małej - potarta;

- pietruszka lub ½ małej - potarta;

- ½ małego jabłka – potartego;

- sól, pieprz;

- 2/3 puszki pomidorów krojonych;

- mała cukinia – pokrojona w drobną kostkę;

- olej do smażenia;

- quinoa – ugotowana wg przepisu w bulionie;

- 1 ząbek czosnku – posiekany;

- listki tymianku;

- listki pietruszki;

- koperek;

- oliwa z oliwek extra virgin – dużo;

Wykonanie:

1. Na oleju do smażenia podsmażyć przez kilka minut cebulę, marchewkę, pietruszkę. Następnie dodać pomidory z puszki, czosnek i jabłko i dusić przez ok. 10 minut pod przykryciem.

2. Warzywa doprawić solą i pieprzem, po czym na nie nałożyć filety rybne i dusić całość przez kolejne 10 minut, aż ryba będzie gotowa.

3. W tym czasie w piekarniku nagrzanym do 180 stopni zgrillować cukinię przez kilka minut. Na 3 minuty przed zakończeniem grillowania, cukinię należy obsypać czosnkiem, dzięki czemu zachowa on w znacznej mierze swój charakterystyczny smak.

4. Quinoa : po ugotowaniu, na minutę przed wyłączeniem ognia dodać czosnek i zioła. Po nałożeniu na talerze obficie skropić oliwą z oliwek.

5. Serwować rybę na warzywach z pomidorami obsypaną czosnkową cukinią.

Ryba zainspirowana przepisem Aniado: http://lepszysmak.wordpress.com/2011/07/01/ryba-po-grecku-wersja-glamo

Zupa porowa z pieczonym czosnkiem

Od kilku tygodni, może dłużej zaczęłam „cykl” potraw, głównie zup z porem w roli głównej. Warzywo niedoceniane, a niesłusznie. Kojarzyło mi się dotąd z jakimś zupowym tłem bez smaku i z dobrą, acz rzadko przeze mnie robioną surówką z pora z jabłkiem. A tu proszę niepozorny por może z powodzeniem grać pierwsze skrzypce! W książce „Zupy” Carole Clemens znalazłam sporo przepisów na porowe cuda. No bo nie przyszłoby mi do głowy, by łączyć go z bobem w kremowej zupie albo zapiekać z kapustą i chlebem w gęstej zupie pieczonej. Ale te przepisy w kolejnych postach, a dziś na spokojny początek porowej serii prosta zupa porowa z pieczonym czosnkiem. A pieczony czosnek ma swój charakterystyczny smak, oj ma i ja go lubię - bardzo.

W „Zupach” z kuchennej półeczki zupa nosi nazwę: Kartoflanka z pieczonym czosnkiem, jednak u mnie po zmianie proporcji zdecydowanie stała się porową.

Składniki:

- por pokrojony w cienkie plastry;

- ½ lub więcej obranego czosnku ze sporej główki – dałam więcej;

- ½ cebuli – posiekanej;

- 1 kartofel pokrojony w kostkę;

- sól, pieprz;

- ok. 600 ml bulionu;

- gałka muszkatołowa;

- listek laurowy;

- jogurt do smaku;

- olej do smażenia;

do podania:

- kasza jaglana – ugotowana wg przepisu;

- orkisz zielony - ugotowany wg przepisu;

Wykonanie:

1. Ząbki czosnku upiec w piekarniku nagrzanym do 180 stopni po uprzednim skropieniu olejem do smażenia i pieczenia. Trwa to ok. 20 minut, aż czosnek nabierze złocistego koloru.

2. Na średnim ogniu na oleju dusić przez ok. 3 minuty cebulę i pora mieszając od czasu do czasu. Dodać listek laurowy, kartofla, bulion i zagotować. Gotować ok. 20-30 minut, aż kartofel zmięknie. Wówczas należy usunąć listek laurowy.*

3. Zupę zblendować.

4. Delikatnie podgrzać zmiksowany krem, dodać jogurt, doprawić gałką muszkatołową, ewentualnie solą i pieprzem.

5. Serwować z kaszą jaglaną, orkiszem.....

* w oryginalnym przepisie dodaje się też upieczony czosnek. Jednak ja dałam go 10 minut przed końcem gotowania.

Niewiarygodnie pyszna brukselka na surowo!

Lubię brukselkę. Od kiedy sama gotuję i nie rozgotowuję warzyw na rozpadająca się pulpę, delektuję się ich smakiem na okrągło. Brukselka podobnie jak szpinak ma charakterystyczny smak i nie każdemu odpowiada. Choć i tu są wspaniale przepisy, które pozwalają ją nieco zaczarować.

Jednak brukselka na surowo – to prawdziwie wyższa szkoła jazdy mogło by się wydawać. Gdy powiedziałam mężowi, że na przyjście gości zaplanowałam sałatkę z surowej brukselki, którą właśnie zamierzałam zrobić po raz pierwszy, był absolutnie na nie. Nie dałam się zniechęcić. I całe szczęście. Nie raz się już przekonałam, że pewne składniki lub potrawy, które wydają się któremuś z nas – nie do przejścia – okazują się być zaskakująco dobre, a często stają się jedną z naszych potraw, do których powracam co jakiś czas lub co sezon. I tu tak właśnie było.

Zatem po bardzo udanych eksperymentach na brukselkę duszoną w soku pomarańczowym z orzechami oraz francuską wersję brukselki z boczkiem, przyszła kolej na surową małą kapustkę!

Sałatka ta jest dowodem na to, że sposób pokrojenia warzyw, a co za tym idzie – ich faktura niebagatelnie wpływa na ich smak i możliwość zastosowania.

Przepis od Heidi.

Składniki:

- ok. 700 g. brukselki – cieniutko pokrojonej w plastry*

- ok. 3 łyżki oliwy z oliwek extra virgin;

- ok. 3 łyżki soku z cytryny;

- łyżeczka świeżego tymianku;

- 1/3 kubka szczypiorku – posiekanego;

- sól,

- 1 i 1/3 kubka orzechów laskowych – lekko zmiażdżonych i opieczonych;

- ok. 55 g. startego twardego suchego sera typu: pecorino, parmezan ect.

* Brukselkę trzeba pokroić niezwykle cienko na plasterki cieńsze niż milimetr, w przeciwnym razie warzywo będzie twardawe – w tym pokrojeniu właśnie tkwi sekret tej sałatki.

** Ja dodaję składniki sałatki na oko, ale daję zdecydowanie więcej oliwy z oliwek, natomiast soku z cytryny znacznie mniej, właściwie symbolicznie. Nie żałuję natomiast szczypiorku i tymianku.

Wykonanie:

Wszystkie składniki wymieszać w misce sałatkowej z wyjątkiem sera. Doprawić, uważając na sól, gdyż ser jest słony. Na koniec dodać ser, ewentualnie doprawić ponownie.

Porcja na 4 – 6 osób.

Polecam!

Mini cukinia nadziewana quinoa i grzybami mun

Jako dodatek do zupy fusion podałam pieczoną cukinię o wdzięcznym kulistym kształcie, bardzo malutką i uroczą. A nadzienie znowu kuchnia fusion. Może dlatego cukinia i zupa tak do siebie pasowały.

Składniki:

- 2 mini cukinie;

- duży ząbek czosnku – drobno posiekany;

- natka pietruszki lub koperek - posiekane;

- ugotowana quinoa;

- grzyby mun, namoczone o drobno pokrojone;

- potarty żółty ser;*

- sól, pieprz;

- olej do smażenia.

Wykonanie:

 

1. Cukinię wydrążyć, miąższ zachować i drobno posiekać. Zachować odciętą górną część – wieczko.

Wydrążoną cukinie podpiec w piekarniku nagrzanym do 200 stopni przez ok. 10 minut.

2. W misce wymieszać ugotowaną quinoa, czosnek, zioła, grzyby mun i farsz c cukinii. Doprawić do smaku. Wydrążone cukinie wypełnić nadzieniem. Wierzch nadzienia obsypać żółtym serem. Przykryć odciętym wieczkiem cukinii.

3. Cukinie umieścić w naczyniu żaroodpornym nasmarowanym olejem, a następnie zapiekać przez kilkanaście minut w nagrzanym piekarniku.**

* nie mogłam się oprzeć, więc to prawdziwa cukinia fusion.

** pozostałe nadzienie można rozłożyć na dnie naczynia żaroodpornego, smakuje wyśmienicie.

Polecam!

Co można wyczarować ze znanych z rosołu warzyw korzeniowych – kuchnia fusion!

Zupa zgodna z trendem – warzywa sezonowe, zgodna kolorem z tym co za oknem – przynajmniej kilka dni temu, kiedy ją robiłam – biała, a dodatkowo z pazurem, bo ma coś zmieniającego tradycyjny smak korzeniowych – mleko kokosowe. I tak oto kuchnia fusion zmieniła oblicze, rzec by można, mieszanki warzywnej na zupę. Seler, pietruszka i kartofel w zupie krem z dodatkiem mleka kokosowego, przyprawione bazylią i odrobiną rozmarynu. Jeszcze do tej zupy wrócę, a za każdym razem pobawię się smakiem, dodając raz ciut więcej pietruszki, innym razem selera, a do tego inne przyprawy.

My jemy też oczami i wygląd zupy – jej biały kolor – bardzo nam „smakował”. Dodając dziki ryż uzyskałam zgrany duet.

Przepis znalazłam u Zemfiroczki, którą zainspirował swoim przepisem Grzegorz Kazubski – laureat wielu prestiżowych nagród kulinarnych.

Na zupę zdecydowałam się, nie tylko dlatego, że od co najmniej kilku tygodni staram się gotować z warzyw sezonowych i korzeniowe właśnie zdobyte w sklepie ekologicznym zapełniały lodówkę, ale też dlatego, że bardzo byłam ciekawa smaku polskich korzeniowych z mlekiem kokosowym. Dotąd mleko kokosowe wykorzystywałam do zupy z udziałem pomidorów – wschodniej dhal z soczewicą i pomidorami oraz z pomidorowej z pieczonych pomidorów, a także do zupy z białych szparagów. A jak smakuje mleko kokosowe z selerem, pietruszką i kartoflem ?... ja już wiem.

Podaję składniki podobnie jak Zemfiroczka, a proporcje trzeba samemu sobie dobrać.

Składniki:

- pietruszka pokrojona w większe cząstki;

- seler pokrojony w większe cząstki;

- kartofel – pokrojony w cząstki;

- sól i pieprz do smaku;

- mleko kokosowe;

- bulion;

- olej do smażenia;

- od siebie dodałam:

• dziki ryż – ok. 80 g.;
• 
zioła – u mnie suszona bazylia i rozmaryn;

Wykonanie:

1. Ugotować dziki ryż, który wymaga sporego czasu – ok. 1h 20’.

2. Na rozgrzanym oleju dusić przez kilka minut pokrojone warzywa. Następnie dodać bulion, a gdy warzywa zmiękną mleko koksowe. Chwile podgrzewać.

3. Zupę zmiksować, doprawić solą, pieprzem i pozostałymi przyprawami.