Hummus z czarnego sezamu

Zdobyłam tahini z czarnego sezamu! Czarna perła. Dla niewtajemniczonych to pasta z sezamu, w tym wypadku czarnego. Poszukiwałam idealnego przepisu na  jej wykorzystanie i kilka przepisów  znalazłam. Były dość wyszukane lub z zakresu deserów. Dlatego postanowiłam rozpocząć od po prostu … humusu. Niejednokrotnie robiłam humus z białego ziarna sezamu, a w zasadzie używałam tahiny z niełuskanego białego ziarna i ciekawa byłam ewentualnych różnic smakowych. Nadzwyczajnej różnicy w smaku nie zauważyłam, jednak, humus prezentował się w swej czarnej barwie wyjątkowo, a co do fantastycznych wartości odżywczych nie miałam żadnych wątpliwości.







Składniki *:

- ok. 200 g. ciecierzyc namoczona przez noc i ugotowanej;

- ok. 2 łyżki tahini – u mnie z reguły więcej;

- 1 wielki lub więcej ząbków czosnku – u mnie zawsze sporo, ale by smak nie był zupełnie zdominowany;

- sól i pieprz do smaku;

- kumin rzymski;

- oliwa z oliwek extra virgin;

- sok z cytryny – u mnie odrobina;

- woda z gotowania ciecierzycy.

* ilość składników dobieram wg swojego gustu. Nie znoszę kwaskowego posmaku w jedzeniu, więc cytrynę zawsze w każdym przepisie ograniczam lub pomijam w przeciwieństwie do czosnku, którego dodaję więcej. Podobnie z pastą sezamową – tahiną (tahini), którą ubóstwiam i wyjadam prawie codziennie łyżkami ze słoika, dają jej więcej niż standardowe przepisy przewidują.

 

Wykonanie:

Składniki należy zmiksować na gładką pastę dodając wodę z ciecierzycy, aby uzyskać odpowiednią konsystencję. Po nałożeniu do miseczek indywidulanych lub większej miski pasę należy obficie polać oliwą, pozostawiając na stole butelkę z oliwą do dodatkowego serwowania.

Podobno humus podaje się z chlebkiem pita. Ja nie piekę tych pszennych drożdżowych placków, więc serwuję go dla gości i męża z bagietką, a sama jem bezpośrednio z miski. Zdarzało się też podawać z pokrojonymi w paski warzywami, którymi można go bezpośrednio nabierać np. marchewka, seler naciowy….

Ja po raz pierwszy jadałam humus w Egipcie, potem w Izraelau.

Zachwycił mnie na dobre. A gdy kupiłam pierwszy słoik tahiny, dla której straciłam głowę i zdrowy rozsądek, to zaczęłam robić sama humus. Nie robię go zbyt często, ale gdy już pojawia się na naszym stole – z reguły jako przystawka i często na przyjście gości, to delektuję się nim na całego. Jeśli ktoś dotąd nie jadł tej charakterystycznej dla środkowego wschodu pasty, to powinien absolutnie jak najszybciej się skusić.