Prowansalska zupa rybna

Zainaugurowałam zupy rybne! I już się ich nie boję. Dotąd, pomimo, że jesteśmy niewątpliwymi rybojadami i ryby jedliśmy duszone, pieczone na wszelkie możliwe sposoby, a także wędzone i puszkowe też w najróżniejszych wydaniach, nie próbowałam zrobić zupy rybnej. Nie wiem dlaczego, ale z założenia przyjmowałam, że taka zupa musi być niedobra i dla koneserów, bo będzie kwintesencją tego, co zniechęcające w rybie – jej rybnego posmaku, tego, który niweluje się w czasie każdej innej obróbki cieplnej ryby. Nie wiem, skąd to wyobrażanie, ale wiem, że wiele osób ma podobne. Może kiedyś nacięłam się i coś takiego jadłam, a może z braku faktycznego spróbowania przyzwoitej zupy rybnej, nie mogłam inaczej sobie wyobrazić smaku zupy, która ma stanowić wywar z ryby z jej dodatkiem.
Na szczęście odważyłam się i oto pierwsza zupa rybna na naszym stole pojawiła się, a wraz z nią zachwyt i zamiar spróbowania kolejnych kilkunastu przepisów na rozmaite zupy rybne, które już zgromadziłam.
Przepis pochodzi z książki „Zupy” Carole Clements z serii z kuchennej półeczki , którą tą zupą zainaugurowałam.

Składniki (dla 2 osób):
- ok. 150 g. filetów białej ryby – u mnie ok. 300 g. halibuta – pokrojonej

w kostkę;
- ½ marchewki drobno pokrojonej;
- gałązka selera naciowego pokrojonego w plasterki;
- cebula – poszatkowana;
- olej do smażenia;
- ½ pora;
- ½ bulwy kopru włoskiego (fankuła) pokrojonego drobno; - nie miałam i dałam cukinię
- dwa ząbki czosnku poszatkowane;
- 125 ml białego wytrawnego wina;
- woda;
- sól, pieprz;
- liść laurowy;
- ½ puszki pomidorów w sosie własnym - pokrojonych – ok. 200 g.;
- pasek skórki pomarańczy;
- odrobina kopru włoskiego w proszku – nie miałam;
- szczypa szafranu



Wykonanie:
1. Rozgrzać w garnku z grubym dnem olej do smażenia i wrzucić cebulę, gdy się zeszkli, dodać seler, marchewkę, por i koper. Ja zamiast kopru dałam cukinię, tuż przed dodaniem pomidorów. Dusić kilka minut, aż por zmięknie.
2. Wlać wino, gotować na większym ogniu ok. minutę. Dodać wodę, pomidory z puszki, liść laurowy, skórkę pomarańczy, koper, szafran. Gotować aż warzywa zmiękną.
3. Włożyć rybę i gotować, jak podaje autor, aż się zacznie rozpadać. Ja proponuję, aby gotować10 minut, to wystarczy, aby ryba była ugotowana, jednak zachowała swój wygląd.

Zgodnie przepisem tak przyrządzoną zupę należy zmiksować, wraz z rybą! Podawać z grzankami czosnkowymi. Zapewne walory smakowe są podobne, niezależnie od tego czy je się taki rybny krem, czy zupę, w której można odnaleźć warzywa, jak i kawałki ryby. Ja zdecydowanie chciałam zjeść zupę, w której są kawałki warzyw i ryby – halibuta, którego smak bardzo lubię.

Wiem, że na prowansalską zupę rybną jest kilka przepisów i często zupę się właśnie miksuje, ale nie zawsze. Niedawno widziałam w jednej z lepszych restauracji stolicy śląska właśnie zupę prowansalską, która nie była miksowana.

Przysmak wchodu, czyli Tabbouleh – kasza bulghur ze świeżą miętą i pietruszką oraz miętowy Cacik

Kolejna potrawa z książki Anne Willan „Sałatki. POTRAWY KLASYCZNE” . Potrawa
którą przed podaniem należy schłodzić co najmniej 2 godziny.

Ja ponownie zrobiłam na ciepło i podałam jako danie obiado – kolacyjne. I było pyszne!!!

Prawdę mówiąc, kiedyś, gdy w książce zaznaczałam przepisy do zrobienia, ten ominęłam szerokim łukiem, jak i kilka innych. Często robiłam kilka pierwotnie zaznaczonych, które są nawiasem mówiąc świetne jak np. http://kuchniaobledniezdrowa.blogspot.com/2010/11/swiateczna-saatka-z-dzikiego-ryzu.html, http://kuchniaobledniezdrowa.blogspot.com/2010/11/saatka-z-aromatycznej-soczewicy-z.html, http://kuchniaobledniezdrowa.blogspot.com/2010/03/dziki-ryz-orzechowo-grzybowyz-dzikimi.html.

Potem zaczęłam „odkrywać” inne przepisy m.in. ten i już wiem, że będę je powtarzać, bo są po prostu świetne. Rzadko się zdarza, aby książka kucharska miała, aż tyle trafionych przepisów, z reguły jest kilka perełek wśród przepisów, które nie specjalnie ma się ochotę próbować, a tu wręcz przeciwnie. Dlatego polecam tak „sałatkę” jak i książkę Anne Willan.

Po ten przepis sięgnęłam w związku z akcją kasza. Kupno bulghuru chodziło mi po głowie od dłuższego czasu, ale pewnie jeszcze długo bym się nie zmobilizowała, gdyby nie ta akcja. No to pierwsze koty za płoty.

No i jeszcze te Caciki – kto z nas nie jadł cadzyków – oczywiście wszyscy znają jogurt z czosnkiem i ogórkami zielonymi, jednak wersja z miętą, kminkiem, kolendrą jest wyjątkowo dobrana smakowo. Nawet mąż zjadł cały kubeczek, choć z reguły tego typu sosów używa raczej oszczędnie.

Składniki (na dwie osoby):
- ok. 60-100 g. kaszy bulghur- ugotowanej wg. przepisu *;
- 2/3 pęczka pietruszki drobno poszatkowanego;
- 2/3 pęczka mięty – poszatkowanej;
- czarne oliwki;
- ok. 35 ml soku z cytryny – dałam troszkę do smaku;
- 125 g. pomidorów drobno pokrojonych w kosteczkę;
- sól, pieprz,
- dymka – zielona część pokrojona;
- oliwa z oliwek;


* moja kasza bulghur ekologiczna firmy davert, wymagała ponad 30 minut, by zyskać miękkość, pomimo, iż w zaleceniach było 10 minut gotowania
na Cacik:
- jogurt naturalny
- 2 małe ząbki czosnku - poszatkowane;
- 1/3 pęczka mięty – poszatkowanej
- mielona kolendra;
- mielony kminek;
- 125 g. ogórka zielonego pokrojonego w drobną kostkę;
- sól, pieprz


* autor proponuje, by ilość pietruszki i mięty dodawać wg własnego smaku, podaje pozycje wyjściową, którą można zmniejszać i zwiększać


Wykonanie:
Tabbouleh – w dużej misce należy wymieszać kaszę z pomidorami, dymką, pietruszką, miętą, sokiem z cytryny i oliwą z oliwek. Doprawić solą i pieprzem w dużej ilości. Ja zrobiłam to, tyle, że dodałam składniki do garnka, w którym gotowała się kasza i jeszcze podgrzałam. Oliwę dodałam na końcu po nałożeniu, bo inaczej w wysokiej temperaturze traci właściwości tj. poswatają szkodliwe wiązania trans.
Nałożyć na talerz, z boku ustroić czarnymi oliwkami.


Cacki – w dużej misce wymieszać ogórki, miętę, czosnek, kolendrę, sól i pieprz. Zalać jogurtem. Podawać w odrębnej miseczce.

* autor proponuje, by z ogórków wyciąć nasiona, a z pomidorów wycisnąć pestki przed pokrojeniem. Pominęłam te zabiegi.

Danie to tradycyjnie podaje się z chlebkami pita lekko podgrzanymi. Ja ich nie miałam. Mąż do sałatki miał bułkę.

Sałatka z aromatycznej soczewicy z grillowanymi parówkami sojowymi serwowana w wianuszku z ryżu pełnoziarnistego

Wykwintne danie, które zgodnie z przepisem serwuje się na zimno. Dla mnie to kolejna z tzw. „sałatek” niesałatkowych, która stanowi pełnowartościowy posiłek, zwłaszcza, gdy poda się na ciepło. Tak też zrobiłam. Moją inwencją był ryż, który jak wiadomo wspaniale łączy się ze strączkowymi i powoduje, że zyskuje się białko pełnowartościowe, bo nie tylko, że jest cały komplet aminokwasów, ale co istotne, aminokwasy występują we właściwych proporcjach i stąd można mówić o pełnowartościowym białku!

Oryginalny przepis pochodzi z

fantastycznej książki Anne Willan „Sałatki. POTRAWY KLASYCZNE” .

Danie nieco zmodyfikowałam na potrzeby ciepłego dania obiadowo - kolacyjnego, ale polecam w obu formach, w tym na zimno zgodnie z oryginalnym przepisem, bez ryżu.

Składniki (na dwie osoby):

- ok. 100 -120 g. ryżu pełnoziarnistego – opcjonalnie;
- 2 kiełbaski parówkowe, dałam parówki sojowe;
- ok. 70 g. soczewicy zielonej – u mnie du pay;
- 2 małe ząbki czosnku - poszatkowane;
- ½ cebuli- drobno pokrojonej;
- mała łodyga selera naciowego, pokrojonego w cienkie plasterki;
- sól, pieprz,
- ok. 300 ml bulion;
- olej do smażenia;
- listek laurowy;
- suszony tymianek;

na ziołową zalewę:

- świeży tymianek;
- pół pęczka szczypiorku;
- ocet jabłeczny – dałam balsamiczny;
- musztarda Dijon;
- oliwa z oliwek;
- mielona gorczyca*

* nie miałam gorczycy, więc dałam pół na pół musztardę z gorczycą i klasyczną

* wg przepisu ilość octu do oliwy jak 1:3, ja daję więcej oliwy, mniej octu

* autor ponadto proponuje dodanie bouquet grani do gotowania soczewicy, ale z braku czasu dałam po prostu do gotowania listek laurowy i odrobinę suszonego tymianku;


Wykonanie:


1. Ryż ugotować w lekko osolonej wodzie o objętości ok. 1,5 razy tyle co ryżu. Ryż powinien wchłonąć wodę. Ryż pełnoziarnisty gotuje się długo 45-60 minut. W razie potrzeby można dolać wody.
2. W garnku należy podsmażyć cebulę i seler naciowy, następnie dodać czosnek, a po chwili soczewicę. Zalać bulionem, dodać tymianek, liść laurowy lub bouquet grani oraz sól i pieprz. Gotować ok. 25 minut, aż soczewica będzie miękka. Gdyby w trakcie gotowania z soczewicy wygotował się bulion, należy go uzupełnić.
3. Przygotować zalewę. Należy wymieszać listki tymianku i pokrojony szczypiorek. W miseczce wymieszać ocet z musztardą, dodać sól i pieprz, stopniowo dolewać oliwę i ubijać trzepaczką do uzyskania konsystencji emulsji. Dodać zioła, wymieszać, ewentualnie doprawić.
4. Parówki pokroić w ukośne plastry i podsmażyć na patelni grillowej. Ja uprzednio parówki ugotowałam przez chwilę, aby łatwiej było mi z nich zdjąć worek, ale zgodnie z instrukcją na parówkach firmy POLSOJA, można je bezpośrednio smażyć lub piec w piekarniku, bez uprzedniego obgotowywania.
5. Ja danie serwowałam na ciepło, więc pominęłam studzenie soczewicy i parówek. Wokół soczewicy nałożonej na środek talerza zrobiłam wianuszek z ryżu, a na soczewicy ułożyłam parówki. Zalewę podawałam osobno, tak, by każdy mógł sobie samodzielnie polewać danie. Ten sposób wygląda bardzo atrakcyjnie na talerzu. Można też soczewicę włożyć do miski, wymieszać z zalewą, bądź zalewę podać osobno, a na wierzchu soczewicy w misce ułożyć parówki. Ryż podawać osobno – co znajduje zastosowanie, gdy podaje się sałatkę na zimno.


Nam to danie bardzo smakowało! Jako właściwą sałatkę podałam kolorowe pomidorki cherry z szalotką z oliwą z oliwek, solą i pieprzem.

Jeszcze jedno słowo o ryżu pełnoziarnistym. Więcej o ryżu i jego odmianach i wartościach odżywczych tu: http://kuchniaobledniezdrowa.blogspot.com/2010/06/ryz-sow-kilka-o-odmianach-pochodzeniu.html
A wracając do ryżu, który podałam do tej potrawy tj. pełnoziarnistego, czyli brązowego, to warto podkreślić, że gotowanie takiego ryżu wymaga długiego czasu. Nie raz spotykałam się z opinią ludzi, którzy przełamali się i sięgnęli po taki ryż, a następnie gotowali go „aż pół godziny, zgodnie z instrukcją na opakowaniu i był twardy, niedobry i nigdy więcej”. I tu jest pies pogrzebany, bo w zależności od firmy ryż gotuje się, jak wynika z moich doświadczeń, min. 45 min. Prawdziwego ryżu pełnoziarnistego nie da się gotować krócej. Dlatego dziewczyny nie zrażajcie się, trzeba gotować dłużej i naprawdę warto!
Ja mam obecnie ryże pełnoziarniste ekologicznej firmy Davert, kilka rodzajów, których czas gotowania do osiągnięcia pożądanej miękkości pobija wszelkie rekordy – mieszanka brązowego, czerwonego i dzikiego – 1,5 godz., a jaśminowy i basmati ponad 60 min! Ale skoro już o tym wiem, to po prostu nastawiam go odpowiednio wcześniej, a potem delektuję się jego smakiem!

Zupa z pieczonych pomidorów aromatyczna, lekka i delikatnie kremowa z bazylią i ryżem pełnoziarnistym jaśminowym

Nie jest typowa zupa krem o gęstej kremowej konsystencji. Zupa, choć miksowana jest lekka i tylko lekko kremowa, ale oczywiście miłośnicy gęstych kremów mogą to łatwo zmienić dodając podwójną ilość pomidorów. Ja z pewnością spróbuję, bo lubię każdą wersję, a do zup gęstych kremów mam wyjątkową słabość.
Przepis z dodatku do miesięcznika Kuchnia – poradnik domowy.


Składniki (tradycyjnie dla dwóch osób):

- olej do smażenia
- ½ kg słodkich pomidorów – u mnie malinowe, obranych ze skórki;
- pół czerwonej cebuli pokrojonej w ósemki lub jedna mała;
- 2 duże ząbki czosnku w łupinkach;
- 200 ml rosołu lub wywaru z warzyw (ja używam ekologicznych, wegeteriańskich rosołów w kostce lub w proszku)
- ok. 100 ml jogurtu naturalnego
- świeża bazylia;
- ryż pełnoziarnisty – opcjonalnie;

Wykonanie:

1. Pomidory pokroić w ćwiartki, następnie umieścić je w naczyniu żaroodpornym wraz z cebulą i czosnkiem. Skropić olejem. Zapiekać w piekarniku nagrzanym do 190 stopni przez ok. 35-45 minut.
2. Jeśli planuje się dodać ryż, należy go nastawić. Ryż pełnoziarnisty gotuje się długo, co najmniej 45 minut, czasem do godziny. Należy dać 1, 5 razy tyle wody, co ryżu.
3. Gdy pomidory będą gotowe, włożyć je go garnka wraz cebulą i wyciśniętym czosnkiem. Dodać kilkanaście listków bazylii. Zalać bulionem. Podgotować przez 10 minut.
4. Zupę zmiksować. Doprawić solą, pieprzem. Dodać jogurt, podgrzać. Serwować ustrojoną listkami bazylii.

Smacznego!

Kasza z suszonymi pomidorami i pieczarkami

Jako że już zakupiłam pęczak, to trzeba coś z niego robić. Była zupa ogórkowa leningradzka tu: http://kuchniaobledniezdrowa.blogspot.com/2010/11/nie-taka-zwyczajna-zupa-zupa-ogorkowa.html, a dziś kolej na pęczak z sosem, gęstym i bardzo mocno aromatycznym. I to nie bez powodu podkreślam jaki aromatyczny ten sos, bo dla nas był zbyt ostry w oryginalnej wersji, choć i tak odrobinę zmniejszyłam ilość suszonych pomidorów. Dlatego, gdy go zrobię po raz kolejny, to zmienię proporcje – dodam więcej grzybów i o połowę mniej pomidorów. Przepis z drobnymi modyfikacjami zaczerpnięty z dodatku – Poradnik domowy – do miesięcznika Kuchnia, chyba 10/2010.


Składniki (dla 2 osób):

- 100 g. suszonych pomidorów; (dałam ok. 75 g., następnym razem najwyżej 50 g. lub mniej);
- ząbek czosnku pokrojony w plasterki;
½ cebuli – poszatkowana;
- olej do smażenia;
- ok. 20 - 30 ml jogurtu;
- ok. 100 g. pęczaku;
- 100 g. pieczarek – pokrojonych w kostkę (następnym razem dam 120-150);
- sól, pieprz;
- liść laurowy;
- łyżeczka soku z cytryny – pominęłam, bo uznałam, że suszone pomidory wystarczająco zakwasiły sos;
- liście świeżej bazylii;
- opcjonalnie – tarty żółty ser;



Wykonanie:

1. Suszone pomidory moczyć pół godziny w wodzie, następnie wyjąć, wodę zachować i pokroić w paseczki.
2. W wodzie z moczenia ugotować pęczak, dosolić.
3. Na oleju do smażenia podsmażyć przez chwilę pomidory, czosnek, liść laurowy, cebulę. Zalać bulionem. Po kilku minutach dodać sok z cytryny i pieczarki. Smażyć ok. 5 minut. Ja dodałam dla smaku sosu po kilku minutach smażenia pieczarek jogurt, co bardzo dobrze wpłynęło na ich smak i delikatny sosik. Przed dodaniem jogurtu dołożyć poszatkowane liście bazylii. Doprawić solą i pieprzem.
4. Kaszę nałożyć na talerze, polać sosem, udekorować kilkoma liskami bazylii.


Autor proponuje wymieszanie z kaszą (w oryginalnym przepisie z kususem) sosu i podawanie. Ja nigdy nie mieszam ani makaronów z sosami, ani kasz, ryżów…. Każdy potrafi to zrobić sam na talerzu i każdy wie ile sosu mu chęć zjeść osobno, ile wymieszanego z kaszą.

Wersja rybna popularnego Shepherd’s Pie

Przepis na tę zapiekankę z kilku rodzajów ryb pod smakowitym puree z kartofli, pochodzi z książki „Ryby na różne sposoby” autorstwa Aldo Zilli.
Bardzo udana potrawa. Proste smaki, wszystko to co pasterz miał w swojej dyspozycji – ryby z morza, kartofle, żółty ser, mleko, zioła - tworzą razem świetną kompozycję. A dla tych, którzy nie przepadają za rybami to całkiem fajne danie na oswojenie. Sądzę, że i dzieci, które ryb nie maja ochoty jeść, widząc to puree i zapieczony żółty ser nie pogardzą porcją, w której przemycić można rybkę.
Moja Niejadka, która ryby wcina, za to żadnego puree, żółtego sera…. wynegocjowała, że mam jej samą rybkę z zapiekanki wyciągnąć. Od tego zaczęła, a potem dawałam jak leci, a dziecię jadło ze smakiem. Zatem przemyt puree w tym wypadku odniósł powodzenie.

Składniki dla 4 osób:

- 1 wędzona makrela;
- 250 g. filetów dorsza – u nie bałtycki;
- 150 g. łososia pokrojonego w kostkę;
- 100 g. krewetek – zastąpiłam 100 g. tuńczyka z puszki;
- 450 g. kartofli ugotowanych i rozgniecionych na purre – dałam ok. 370 g.
- mleko;
- świeży tymianek;
- cytryna;
- kilka gałązek rozmarynu;
- 3 łyżki posiekanej natki pietruszki – wymieszałam po połowie natkę i koperek;
- 3 jajka ugotowane na twardo i starte na tarce na dużych oczkach;
- surowe jajko;
- 100 g. startego żółtego sera o wyrazistym smaku – u mnie irish cheddar;
- 85 g. masła – ja użyłam jogurtu naturalnego*;
- sól, pieprz;
- ok. 150-200 g. jogurtu naturalnego – mój dodatek


* Autor proponował, aby kartofle ubić z 25 g. masła i 3 łyżkami mleka na puree, ja kartofle wymieszałam z jogurtem, jak dla mnie smakowo nie straciły, a w zakresie walorów zdrowotnych zyskały niewątpliwie.



Wykonanie:

1. Makrelę obrać, rozdrobnić na kawałki i zaleć mlekiem, to samo zrobić z dorszem w osobnym naczyniu. Niech się moczą.*
2. Przygotować kartoflane puree poprzez wymieszanie kartofli z jogurtem, solą i pieprzem. Do masy kartoflanej dodać trochę świeżego rozmarynu. Ja dodatkowo dodałam malutki poszatkowany ząbek czosnku.
3. W dużej misce należy wymieszać wszystkie ryby tj.: łososia, makrelę, dorsza i tuńczyka. Do masy rybnej należy dodać surowe jajko, sól, pieprz, sporo tymianku, potarte jajka i mleko z moczenia ryb – tyle, aby masę zwilżyć.
4. Przygotowaną masę rybną należy przełożyć do naczynia żaroodpornego. Następnie na wierzchu rozłożyć puree kartoflane, posypać z wierzchu igiełkami rozmarynu, tartym serem i dodać nierównomiernie kilka łyżek jogurtu na wierzch.
5. Zapiekankę wstawić do nagrzanego piekarnika i piec przez 25-30 minut w temperaturze 200 stopni.



* Oryginalny przepis mówi o gotowaniu przez kilka minut ryb w mleku z dodatkiem listka laurowego, a dopiero potem rozdrobnieniu ryb. Zabieg ten wydał mi się zbyteczny, bo ryby po 8 minutach gotowania będą zupełnie miękkie, a przecież w czasie zapiekania zdążą się upiec, podobnie jak łosoś.

** Autor proponował też zrobienie czegoś pomiędzy sosem, a zasmażką, na bazie masła, mąki i wywaru rybnego, tj. mleka, w którym ryby się gotowały celem zalania masy rybnej – pominęłam, użyłam mleka, w którym ryby się moczyły, natomiast zagęszczanie mąką i dodawanie masła w mojej ocenie było tylko zbędnym podbijaniem kalorii, bez wpływu na smak, a dodatkowo generowało niezdrowe tłuszcze trans (podgrzewane masło).

.

Danie podałam z surówką z tartej marchewki, do której dodałam masło orzechowe – z tartych migdałów, bez żadnych dodatków, wymieszane z jogurtem.
A ponadto bakłażany w miodowo – imbirowej zalewie, które przede mną robiła Quinoaamatorka i Thiessa.

Świąteczna sałatka z dzikiego ryżu

Faktycznie danie, które można serwować na ciepło, jak i na zimno. Na talerzach prezentuje się niezwykle wytwornie. A smak nie odbiega od wyglądu. Co do wartości odżywczych, to jest to danie kompletne, bo zawiera nie tylko dziki ryż, który znany jest z większej zawartości białka od tradycyjnego, ale przede wszystkim węglowodanów złożonych, a do tego dodatek wędzonej – u mnie ryby – wg oryginalnego przepisu – także wędzonej piersi indyczej, uzupełnia to węglowodanowe danie w białko. Do tego olej z orzechów włoskich bogaty w wartościowe kwasy tłuszczowe.
Przepis na pochodzi z książki „Sałatki. Potrawy Klasyczne” Anne Willan.
W zasadzie nie lubię tego typu dań nazywać sałatkami, bo nie tylko, że serwuję je nam na obiado – kolację na ciepło, to jest to dodatkowo pełnowartościowy posiłek. A sałatka kojarzy mi się nieodmiennie z czymś na zimno, z różnymi warzywami surowymi, czy wcześniej grilowanymi, gotowanymi na parze, bez domieszki węglowodanów w postaci ryżu, kaszy, makaronu…., ewentualnie z dodatkiem minimalnej ilości sera, bądź ryby, dla podrasowania smaku. Ale oczywiście to tylko nazewnictwo. Może jeśli tego typu danie nazwie się sałatką, to jakoś tak zdrowiej się robi i samopoczucie inne, że je się coś lekkiego, niskokalorycznego….. W każdym razie ja do tego dania podałam tradycyjną sałatkę z warzyw.

Składniki na 2 osoby:
- 60- 100 g. dzikiego ryżu
- 20 g. orzechów pekan ;
- ½ cebuli czerwonej posiekanej;
- sól, pieprz
- 50 g. wędzonej piersi indyczej – zastąpiłam 200 g. wędzonej polędwicy z tuńczyka;

zalewa żurawinowa:
- olej z orzechów włoskich;
- ok. 40 g. świeżej żurawiny;
- mała szalotka poszatkowana;
- ½ pomarańczy;
- cukier;
- ocet jabłeczny – ja zastępuję balsamicznym z owocami lub chińskim ryżowym;




Wykonanie:
1. Ugotować dziki ryż z odrobiną soli, co zajmuje do godziny. Odmiana, którą ostatnio używam dokładnie tyle wymaga. W czasie gotowania należy przygotować zalewę i orzechy.
2. W piekarniku nagrzanym do 180 stopni należy na papierze do pieczenia opiec orzechy pekan przez 5-8 minut, a następnie grubo je posiekać.
3. Aby przygotować zalewę żurawinową w pierwszej kolejności należy opiec żurawinę w piekarniku nagrzanym do 190 stopni przez 10-15 minut, a żurawinę mrożoną przez 5-8 minut. Żurawinę włożyć do naczynia żaroodpornego i posypać cukrem. Zapiec, aż owoce będą pękać.
4. Z pomarańczy wycisnąć sok, wymieszać go z ocetm, solą , pieprzem, posiekaną szalotką i zacząć ubijać trzepaczką, stopniowo dodając olej z orzechów włoskich. Ubijać do uzyskania konsystencji emulsji. Proporcja octu do oleju powinna być jak 1-2 wg przepisu, ja jednak stanowczo zmniejszam ilość octu na rzecz oleju. Do sosu dodać ostudzoną żurawinę.*
5. Ryż wymieszać z orzechami pekan, doprawić.**
6. Należy przygotować wędzone mięso, krojąc je w plastry. Jeśli podaje się salkę na ciepło, to fajnie w piekarniku podgrzać plastry wędzonej ryby, u nas króluje ostatnio polędwica z tuńczyka, która pogrzana w piekarniku jest jeszcze bardziej aromatyczna.
7. Na półmisek wyłożyć ryż , a na wierzchu poukładać plastry wędzonej kaczki lub ryby. Podawać z zalewą serwowaną odrębnie.

* Zgodnie z oryginalnym przepisem wykorzystuje się jeszcze skórkę pomarańczową, którą należy pociąć w cieniutkie paseczki, posiekać, bez białego miąższu, podgotować w wodzi i dodać do ryżu razem z orzechami. Ja nie przepadam za smakiem skórki pomarańczowej, a sałatka zaczyna mieć jak dla mnie zbyt dużo różnych smaków, więc pomijam, po pierwszej próbie, kiedy zrobiłam zgodnie z instrukcją.

** Autorka proponuje, aby do ryżu dodać 2/3 zalewy żurawinowej, co uczyniłam robiąc danie pierwszym razem, ale w mojej ocenie się nie sprawdziło. Znacznie bardziej odpowiada nam smak samego ryżu z orzechami i możliwość dozowania sobie sosu żurawinowego.

Do tej „sałatki” podałam sałatkę warzywną z pieczonym burakiem, kolorową papryką i szpinakiem z oliwą z oliwek.




Smacznego!

Nie taka zwyczajna zupa – zupa ogórkowa leningradzka

W związku z akcją kasza, moja kuchnia wzbogaciła się o dwie kolejne odmiany kaszy, które dotąd tu nie gościły: pęczak i bulgur. Tą pierwszą przetestowałam już w dwóch potrawach i oto dziś pierwsza, a druga czeka na wielką inaugurację. Dotychczas używałam wyłącznie kaszy gryczanej w wersji palonej i częściej niepalonej. Nadal uważam, że kasza gryczana jest królową kasz, co nie wątpliwe jeśli chodzi o jej wartości odżywcze i zawarte w niej witaminy, ale i smakowo jak dla mnie. Przepis na zupę zainspirowany jest tą zupą ogórkową leningradzką z ryżem, który znalazłam tu: http://www.bazyliowo.blogspot.com/. I po moich drobnych modyfikacjach, tak się prezentuje.


Składniki (dla 2 osób):

- jeden kartofel;
- ½ pora;
- mała marchewka;
- ½ pietruszki;
½ cebuli – poszatkowana;
- olej do smażenia;
- 150 g. kiszonych ogórków potartych na tarce;
- ok. 50 ml jogurtu;
- ok. 4-5 łyżek pęczaku;
- ok. 2 – 3 szklanki bulionu;
- liść laurowy;
- sól, pieprz;


Wykonanie:

1. Marchew, pietruszkę, pora pokroić w zapałki.
2. Na oleju do smażenia podsmażyć przez chwilę warzywa z cebulą. Dodać kaszę i zalać bulionem. Po kilku minutach dodać kartofla pokrojonego w zapałki. Gotować na wolnym ogniu do czasu zmięknięcia kartofla.
3. Dodać do zupy kiszone ogórki i liść laurowy. Doprawić solą i pieprzem.
4. Zupę podgotować jeszcze przez chwilę. Przed podaniem, po wyłączeniu ognia, dodać jogurt.

Zupełnie niecodzienna zupa w mojej kuchni, zupełnie proste smaki i wspomnienie dzieciństwa - smak pęczaku, który mama dodawała do krupniku, mojej wówczas ulubionej zupy. Bardzo nam t o podeszło.

Miętowy zapiekany biały ser i energetyczna, kolorowa sałatka z kiełków z olejem z pestek dyni

Zapiekany ser z miętą znany już od lat. Przepisy na niego krążą na bardzo wielu stronach internetowych. Zatem powtarzam za tymi, którzy już od dawna się delektują tym lekkim, wysokobiałkowym i niskokalorycznym daniem.

A kiełki, wiadomo jak są zdrowe, ile zawierają witamin i związków mineralnych, a do tego niskokaloryczne. Ja niestety nie hoduję sama kiełków, tak więc mój dostęp do nich jest ograniczony do tego co oferują markety, a wszystkie oferują to samo, w zasadzie kiełki lucerny, rzodkiewki, brokule i mieszkankę kiełków, wzbogaconą o kiełki soczewicy. Zdarzają się kiełki fasoli mung i kiełki słonecznika. Ze 3 razy upolowałam kiełki pszenicy, ale to związane było z podróżą do Krakowa, bo na Śląsku, jak on długi i szeroki, to niestety nie spotkałam. Tym razem trochę mieszanki kiełków + kiełki brokuła i inne drobne dodatki, co razem stworzyło idealną kompozycję. Sałatka świetnie komponowała się z miętowym serem tak kolorystycznie jak i smakowo.


Składniki na ser (dla 2 osób):

- 220 – 250 g. białego twarożku light;
- jajko;
- pół krzaczka Świerzych listków mięty drobno poszatkowanych;
- sól i pieprz

Wykonanie:

Ser należy podnieść widelcem, wymieszać z miętą i jajkiem. Doprawić do smaku.
Masę rozlać do dwóch kokilek i wstawić do nagrzanego do 200 stopni piekarnika na ok. 20 – 25 minut. Piec do lekkiego zezłocenia.

Składniki na sałatkę:

- pół paczki mieszanki kiełków
- pół paczki kiełków brokuła
- 2- 3 gałązki selera naciowego, drobno posiekanego;
- marchewka drobno posiekana;
- pestki dyni;
- olej z pestek dyni;
- ser – u mnie Alpenzeller – pcjnalnie, posiekany w drobną kosteczkę podobnie jak marchewka i seler.


Wykonanie:


Wymieszać składniki sałatki. Marchewka i seler powinny być pokrojone w podobnej wielkości drobną kosteczkę. Sałatkę obfie obsypać pestkami dynii i dodać sporo oleju z pestek dyni.

Ja dla zaostrzenia smaku często dodaję ser. Jest to albo ser żółty, jak tym razem, o wyrazistym smaku, ale pleśniowy z niebieską pleśnią np. Roquefort. Użyłam Alpenzellera, z mleka krowiego, który porównywany jest do Old Amsterdamu, choć smak ma inny, jednak twardość, konsystencja i charakterystyczny smak, być może uzasadniają te porównania.
Nie do przecenienia jest olej z pestek dyni, który ma charakterystyczny kolor – mocno zielony i cudowny, łagodny smak, lekko orzechowy, tak, że ten olej nadaje się nie tylko do dań wytrawnych, ale i do deserów. Warto też pamiętać o jego walorach zdrowotnych.


Olej z pestek dyni należy do grupy olejów otrzymywanych metodą tłoczenia „na zimno”. Nieprażone pestki dyni poddawane są przerobieniu (łuszczeniu, suszeniu, miażdżeniu). Następnie otrzymuje się z nich olej surowy, który nie jest poddawany rafinacji (oczyszczaniu) na gorąco, a co się z tym wiąże-nie są usuwane z niego substancje prozdrowotne np. witaminy lub fitosterole. Serwuje się go na zimono, tzn. nie nadaje się do podgrzewania. Zawiera – jak podaje Wikipedia - około 80% kwasów tłuszczowych , to kwasy nienasycone, z czego 50-60% to wielokrotnie nienasycone. Kwasy nienasycone są niezbędne dla organizmu, są niezbędnym elementem do budowy witaminy D, hormonów, a także ścianek komórkowych. . Na podkreślenie zasluguje, że olej zawiera kwas linolowy (Omega 6) ponad 50%!!!!, a ponadto witaminy: E, B1, B2, B6, dużą ilość witaminy A, C i D,
Dodatkowo w oleju z dyni znajdziemy witaminy z grupy B-tiaminę, ryboflawinę oraz pirydoksynę. Ciekawostką jest, że dawniej, gdy na rynku nie było takiego wyboru środków wspomagających odchudzanie-kobiety łykały kompleks tych 3 witamin, gdyż wspomagają one procesy utleniania białek, tłuszczów i węglowodanów.
Z innych składników odżywczych znajdziemy również witaminę D, beta-karoten, potas, selen i cynk.
Fitosterole są to substancje wykazujące działanie lecznicze. W oleju z pestek dyni występują takie jak: cucurbita, phytosterinen, citrulin oraz skwalen.
Cucurbita - sterol ma zastosowanie w walce z pasożytami przewodu pokarmowego.
Phytosterinen zalecany jest w zapobieganiu oraz w leczeniu wczesnego stadium przerostu gruczołu krokowego. Ponadto działa korzystnie w schorzeniach przewodów moczowych i pęcherza moczowego. Podobny wpływ ma citrulin. Skwalen z kolei spowolnia zmiany starcze zachodzące w skórze wywołane promieniowaniem ultrafioletowym (np. na solarium). Ponadto reguluje poziom cholesterolu we krwi, usuwa wszelkie trucizny z organizmu, jest nieodzowny w tworzeniu hormonów płciowych organizmie oraz kwasów żółciowych.
Ważne jest, by kupować olej w nieprzezroczystej butelce, od chwili otwarcia trzymać go w lodówce i przechowywać nie dłużej niż 3 miesiące. Nie zachowanie tych warunków powoduje, iż olej traci swoje cenne właściwości.